De cyclus van een popartiest
Stel jezelf eens voor als een popartiest. Je houd van muziek maken. Je schrijft liedjes. Je maakt demo’s en stuurt die naar de platenmaatschappijen. Die zien er wel wat in en bieden je een contract aan. Je neemt je muziek op en brengt een CD op de markt. Dan ga je naar buiten toe met je muziek. Het wordt een succes. Je gaat optredens geven. Je muziek ten gehore brengen. Je trekt volle zalen en iedereen is enthousiast. Je hebt een vliegende start.
Maar dan komt het moment dat je verder moet. Iedereen heeft je liedjes nu wel gehoord, je bent uit de hitparade en ook bij jou gaat het weer kriebelen met nieuwe muzikale ideeën. Je focus komt weer naar binnen, naar jezelf te liggen. Je gaat weer terug naar de schrijftafel. Misschien ben je nog steeds aan het optreden maar ondertussen groeien de nieuwe melodieën, de nieuwe teksten, die je weer uitwerkt tot nieuwe liedjes.
Er komt weer een periode dat je de studio in gaat om nieuw materiaal op te nemen. Daar een album van te maken en dan ga je weer naar buiten om te promoten, je liedjes te laten horen.
Eigenlijk is dat steeds een proces waarin je naar binnen gekeerd bent en vervolgens weer naar buiten treedt. Steeds weer naar binnen en weer naar buiten.
Dat is nodig om succesvol te zijn. Om mee te gaan met de ontwikkeling in de muziek , met de ontwikkeling van jezelf. Een constante cyclus.
Die cyclus van naar binnen en naar buiten, de cyclus van ontwikkeling en uitvoering, is niet alleen een cyclus die je bij een popartiest tegen komt. Ook bij een sporter kun je een dergelijke cyclus herkennen. Een sporter kan niet altijd op de toppen van zijn functioneren zitten. Ook daar is een periode van rust en ontwikkeling, een periode van met jezelf bezig zijn (noem het maar trainen) en een periode van uitvoering, van jezelf (je prestaties) in de wereld zetten.
Maar ook bij beroepen die minder in de spotlight staan zie je dezelfde cyclus terugkomen. Bij bijvoorbeeld een projectleider kun je ook fases herkennen van naar binnen gekeerd bezig zijn, zoals bijvoorbeeld de projectorganisatie en inrichting, de planning, etc. en fases die gericht zijn op de uitvoering, het naar buiten toe bezig zijn.
Zo’n cyclus kun je niet alleen voor beroepen herkennen maar ook in organisaties. Er zijn tijden dat een organisatie erg met zichzelf bezig is, bijvoorbeeld aan het reorganiseren of het ontwikkelen van nieuwe producten of diensten en tijden dat die organisatie vooral met de buitenwereld bezig is. In een grotere organisatie lopen die processen vaak door elkaar heen aangezien er verschillende mensen met de verschillende fases bezig zijn. Maar nog steeds zul je de fases als je goed kijkt terug kunnen zien.
Die cyclus van naar binnen en naar buiten toe bezig zijn heeft een grote waarde. Je zou dat ook als een cyclus kunnen zien die zich richt op je eigen ontwikkeling en je ontwikkeling in de wereld neer zetten. Een waardevolle cyclus op persoonlijk niveau.
Soms stokt die cyclus. Dan zijn je nummers als popartiest uit de hitparade en heb je geen ideeën voor nieuwe nummers. Of de nummers die je schrijft vinden geen plaats meer in de markt. En wat dan? Ben je dan geen artiest meer? Kun je het dan niet meer? Waar haal je dan de inspiratie vandaan? Het moment dat de levenvragen zich aandienen.
