De coach als medicijn of begeleider
Kijk, je hebt een probleem of je wilt een stap zetten in je leven of werk en dan ga je naar een coach. Dat is meestal hoe het werkt. Op internet lees je dan ook vaak dat coaching niet lang hoeft te duren. Dat een paar sessies voldoende zijn voor een goed resultaat. In 3 sessies van je angst af. In 5 sessies een geweldige relatie. Een goede coach doet het in een paar sessies.
Gisteravond zat ik naar het sportjournaal te kijken en schoot het me opeens te binnen hoe slecht Marco van Basten en Louis van Gaal als coach wel niet zijn. Als je de duur van de coaching als criterium neemt, dan zouden die voetbalelftallen na een paar bijeenkomsten toch klaar moeten zijn? Nee hoor, die elftallen hebben een constante coach om te presteren nodig.
Natuurlijk zou je er ook tegen in kunnen brengen dat de problemen van die elftallen giga-groot zijn en ze daarom constante coaching nodig hebben. Of misschien klopt het uitgangspunt van ons als coach wel helemaal niet. Is het helemaal niet waar dat je in 2, 3 of 5 sessies klaar moet zijn. Maar ja, wie wil er nou naar een coach die er 40 sessies voor nodig heeft om je met je angst te leren leven als er ook coaches zijn die het in 3 sessies doen?
Vanuit mijn ogen als coach bekeken komen er verschillende cliënten. Iedere cliënt brengt zijn eigen vraagstuk(ken) met zich mee. Dat is waar we mee aan de slag gaan. Eén van de elementen die daarbij hoort is het kijken naar hoelang en in welke vorm we daarmee bezig zijn. Soms is het nodig om een snelle interventie te doen. Een kortdurend traject. Om je gewoon een stap verder te helpen, om energie in een bepaalde richting toe te voegen, om keuzes helder te krijgen, etc. Kortdurende trajecten. Tegelijkertijd komen er mensen met vraagstukken die een paar maanden nodig hebben. Je kunt je voorstellen dat het overstappen naar een nieuwe baan bijvoorbeeld niet in 3 weken gedaan is. En dan zijn er ook nog mensen die voor een lange periode komen. Mensen waarmee ik samen aan hun ontwikkeling werk.
Als ik dat probeer uit te leggen, dan zeg ik vaak dat ik in die kortdurende trajecten een soort van medicijn ben. Je eigen lichaam moet het wel oplossen maar een medicijn kan net even dat zetje geven om tot die oplossing te komen. In de langdurende trajecten ben ik veel meer begeleider. Begeleid ik mensen in hun proces van ontwikkeling.
Uiteindelijk is het voor mij als coach belangrijk dat er evenwicht is tussen de soorten begeleiding en alles wat daar tussen in zit. Dat maakt mijn werk leuk. Als ik de hele dag medicijn zou geven, alleen maar kortdurende trajecten zou doen, zou mij dat vervreemden van het normale leven. Als ik alleen maar langdurende ontwikkelingstrajecten zou doen, zou het misschien wel heel erg saai worden.
Zo probeer ik in mijn werk een mix te creëren die het leuk en uitdagend maakt. Niet alleen in lengte van trajecten, maar ook in diepgang, leeftijd van cliënten, spiritualiteit, ambitie, etc. Juist in die mix van verschillende trajecten ga ik als coach bloeien.
