Als je geest in de materie stopt wordt het leven (longread)

Heb je je wel eens afgevraagd waar je allemaal in vastzit? In je leven, je werk, je relaties, je kinderen, je huis, je gedachten, je patronen, je ritme?

Het is eigenlijk ongelooflijk hoe we onszelf vast kunnen zetten. Bij mij blijkt dat maar al te vaak in het "gewone" ritme van de dag. Opstaan, ontbijten, werken, lunchen, werken, naar huis gaan, avondeten, etc. Alleen het feit al dat ik aan het ritme de waarde "gewoon" toe ken, geeft al aan dat ik daar behoorlijk in vastzit. Ik denk er niet meer over na. Dat is gewoon onderdeel van mijn leven. Zo gaat mijn leven. Zo gaat dat ook in veel van mijn relaties. Ik weet wie er tegenover me zit. Wat ze van mij verwachten. Wat ik van hen verwacht. En dan passen we ons daar allemaal op aan. Zo doen we dat.
Ik weet waar ik benzine in mijn auto kan gooien, en dat doe ik dan altijd ook op die plek. 5 keer in de week eet ik gezond en 2 keer in de week zijn er "makkelijke" dagen. Dan bestaat het leven uit pannenkoeken, patat of soep met brood. Zelfs in mijn zorgen kan ik behoorlijk vastzitten. Ik heb van die terugkerende patronen met zorgen. Groeit de praktijk wel hard genoeg? Komen er wel voldoende cliënten? Eén keer in de zoveel weken is dat een terugkerend patroon. En zelfs mijn verlangen om uit dat hele leven te breken komt met een regelmaat van de klok terug. Ook dat hoort bij mijn leven. Ach, het is gewoon mijn leven. Het leven waar ik in zit.

In veel van mijn leven zit geen beweging meer. Dat gaat zoals het gaat. Het stroomt niet meer. Daar is geen flexibiliteit meer voor nodig. Daar heb ik geen veerkracht meer voor nodig. Dat heeft een vaste vorm aangenomen. Dat is waar mijn leven materie is geworden.

Laatst kwam iemand met het statement "Als je geest in de materie stopt wordt het leven". Een aardige gedachtegang. Een verkenning waard.

Misschien gaat het gewoon wel over stout zijn. Over ondeugend zijn. Misschien kun je stiekem eens kijken wat er zou gebeuren als je wat geest in het leven zou stoppen. Wat zou er gebeuren als ik eens wat bezieling in de materie van het leven zou stoppen?

Als je geest in de MATERIE stopt wordt het leven

Wat is dat eigenlijk "materie"? Waar moeten we eigenlijk geest in stoppen om leven te worden? Daar is een redelijk voor de hand liggend antwoord op: het verstarde deel van ons leven. Dat deel van het leven waar geen beweging meer in zit. Dat deel van het leven dat een vaste vorm heeft aangenomen en niet meer stroomt. Dat antwoord is echter veel te makkelijk om er iets mee te kunnen. Want als we zicht op dat deel zouden hebben, zou het waarschijnlijk niet zo vast zitten. Misschien is een beter antwoord op de vraag wat materie is wel alle overtuigingen die we over onszelf en onze omgeving hebben. Alles wat we mooi vinden, alles wat we lelijk vinden. Alles wat we goed vinden, alles wat we slecht vinden. Juist door die overtuigingen staan we op een bepaalde manier in het leven. Benaderen we het leven op een bepaalde manier. Kijken we vanuit die overtuigingen naar ons werk, onze baas, onze collega's, je partner, je kinderen, je auto, je huis. Die overtuigingen maken dat we beslissingen nemen. Groen is mooi, dus nemen we een groene auto. Het huis hoort netjes te zijn anders kunnen we geen bezoek ontvangen. Dus ontvangen we alleen maar bezoek als het huis netjes is. Of zijn we uitermate gestresst als het bezoek komt omdat we zo hard hebben moeten werken om het huis netjes te krijgen voordat het bezoek kwam. Daar komt dan gelijk de volgende overtuiging al om de hoek kijken. Hoe belangrijk is het om bezoek te ontvangen? Met andere woorden, zeggen we het bezoek af omdat het huis niet netjes is of gaan we heel hard ons huis opruimen en zijn we gestresst als het bezoek komt?
Die overtuigingen hebben we niet alleen maar over alles om ons heen, maar ook over onszelf. Zo ben ik aardig. Zo ben ik correct. Zo laat ik het beste van mijzelf zien. Zo ben ik boos. Als ik dat doe, dan doet mijn omgeving dit.
Dat brengt ons dan gelijk op het volgende punt waar we materie in kunnen herkennen. Onze strategieën om met onze omgeving om te gaan. Vanuit onze overtuigingen ontwikkelen we allerlei strategieën om met onze omgeving om te gaan. Ik ben er van overtuigd dat mijn baas een professionele werkhouding het beste vindt, dus doe ik daar mijn uiterste best voor. De overtuiging en de strategie. Misschien vindt je baas jou veel leuker als jij het beste van jezelf geeft. Niemand die het weet, maar, "in ons bedrijf hoor je professioneel te zijn". De strategie is ook maar een strategie. Want wat is professioneel? Is dat veel kwantiteit leveren of veel kwaliteit? Ik hoor je al denken, "dat is toch afhankelijk van het beroep?", en daar zien we de overtuiging al weer om de hoek komen kijken.
Overtuigingen en strategieën. Punten om materie aan te herkennen.
Een andere invalshoek om materie in te herkennen, is de fysieke invalshoek. Deze invalshoek is misschien iets minder concreet te herkennen, maar zeker niet minder aanwezig. Misschien dat je punten in je leven kan herkennen waarop je lijf ontlading nodig heeft. In de vorm van bijvoorbeeld seks, sport of gewoon fysieke inspanning. Kennelijk heeft er op dat moment iets niet kunnen stromen en zich opgebouwd in je lichaam. Of misschien kan je gewoon spanning in je lichaam constateren. Het relateren aan waar die spanning of ontlading vandaan komt kan een behoorlijk ingewikkeld proces zijn. Misschien wordt dat wel veroorzaakt door iets uit je vroegste jeugd. Maar is dat nou wel interessant? Als je lichaam zich ontlaadt of je voelt spanning, dan vertelt je dat in eerste instantie dat er iets niet stroomt. Daar kun je dan heel ingewikkeld over doen, maar je kunt het ook gewoon constateren. Constateren dat het materie is geworden. Een derde referentiepunt om materie te herkennen zijn onze gevoelens. Onze emoties. Ben je echt blij als je een verhoging van salaris hebt gekregen? Ontstaat die blijheid omdat er daarmee waardering voor jou is, of ontstaat die blijheid omdat je een mooiere auto kan kopen? Of ben je blij omdat je nu voor je partner een mooie bos rozen kan kopen? Ben je blij omdat je nu aan je collega's kan vertellen dat je een salarisverhoging hebt gekregen of ben je gewoon blij omdat je bij een salarisverhoging blij hoort te zijn? Waar gaat die blijheid eigenlijk over?
Iedereen maakt op zijn tijd wel eens zo'n gevoel van geluk of verdriet mee dat heel intens is en toch niet aan iets of iemand gekoppeld lijkt te zijn. Een gevoel dat uit het diepst van jezelf lijkt te komen. Dat je zomaar geraakt kan zijn door de natuur om je heen of iemand die je ontmoet, terwijl daar helemaal geen aanleiding voor lijkt te zijn. Een plotseling gevoel van eigenwaarde zodat je met rechte schouders en opgeheven hoofd door het leven kan gaan. Een gevoel van liefde dat er gewoon is. Waar niemand iets voor gedaan heeft. Ook jij niet. Dat zijn de onze eigen wateren die geroerd worden. Al het andere zijn vastzittende gevoelens. Emoties die tot materie zijn geworden.

Ach, als het gaat over het statement "als er geest in de materie komt wordt het leven", dan maakt het niet zo veel uit wat voor voorbeelden of referentiepunten ik geef om voor jezelf te ontdekken waar je leven materie is geworden. Wij kunnen daar waarschijnlijk nog wel uren lang discussie over voeren. Waar het vooral over gaat, is dat als jij denkt dat dat statement je iets kan brengen, dat je dan op onderzoek uitgaat. Dat je naar jezelf gaat kijken. Gaat kijken waar je leven materie is geworden en dat je je daar een beeld of een gevoel bij vormt. Niet mijn beeld of gevoel, maar je eigen beeld of gevoel.

Als je geest in de materie stopt wordt het LEVEN

Leven is vreugde. Leven is vreugde ervaren. Leven is vreugde zijn. Tegelijkertijd is leven kracht. Kracht om de dingen te doen. Er is moed. Moed om iedere keer als je valt weer op te staan en verder te gaan. Moed om je niet te laten weerhouden door het feit dat je kan vallen. Leven is waarheid. Kijken of het klopt. Of dat wat je ervaart ook in het diepst van jezelf klopt. Of dat overeenstemt met elkaar. Leven is respect. Respect voor de wereld en alles in die wereld om je heen. Zowel de fysieke als de emotionele wereld. Zowel de spirituele als de culturele wereld. Leven is nederigheid. Een buiging maken voor dat wat je tegenkomt. Leven is objectiviteit. Onze mogelijkheden om waar te kunnen nemen, zonder daar een sausje overheen te gooien. Leven is intuïtie. Luisteren naar dat wat je niet hard kunt maken, maar toch kunt volgen. Leven is eigenwaarde. De waarde kunnen zien, herkennen en erkennen die jij in dit leven meebrengt. Leven is wil. De wil om te leven. De wil om jouw koers uit te zetten en die te volgen. De wil om jouw weg te gaan. Leven is dienstbaarheid. Jezelf zonder belang inzetten voor datgene dat voor jou bij het leven hoort. Leven is vrede. Leven zonder steeds te strijden. Leven is liefde.

Uit al die elementen bestaat het leven. Nu is er niet 1 leven, maar is het leven voor iedereen anders. Het is jouw leven. In jouw (of mijn) leven komen die levens-elementen terug. De één voor jou wat meer en voor mij wat minder, terwijl een ander element juist in mijn leven meer aanwezig zal zijn en wat minder in jouw leven. Dat maakt ons tot unieke mensen. Dat maakt ons tot mensen die allemaal iets bijdragen aan deze wereld. Want samen zijn wij die wereld. Doordat we die elementen vertalen naar wat we in het dagelijks leven doen, ontstaat de wereld.

Als je GEEST in de materie stopt wordt het leven

In de context van het statement "als er geest in de materie komt wordt het leven", is de geest energie. Energie waardoor we gaan zien wat we zijn. Beschouw jezelf maar eens als een grote plas water. Zolang er geen energie is (zoals de wind) is dat een grote plas vlak water. Er zit geen beweging in, en toch is die grote plas water alles wat er is. Alles zit daar in. Gooi een steen in die plas water en er ontstaan golven. We gaan plotseling water als water herkennen.

en dan nog dit ...

Met een beetje begrip voor wat geest, materie en leven zijn, komt eigenlijk het meest ingewikkelde. Het meest ingewikkelde in de zin "als er geest in de materie komt wordt het leven" is het woord dat niet in deze zin is opgenomen. De factor die eigenlijk mist. Niets komt vanzelf. Altijd zullen we daar iets voor moeten doen. En juist de doe factor mist in deze zin. Want het is natuurlijk geweldig om te weten waar je vastzit, wat het diepste van leven voor jou is en wat geest voor jou betekent, maar hoe doe je dat?!

In het dagelijks leven zijn we vooral met het dagelijks leven bezig. Met de boodschappen die gedaan moeten worden en het huis dat opgeruimd moet worden. Het werk dat gedaan moet worden. Daarbij slaan we vaak de belangrijkste voorwaarde voor dat dagelijks leven over: onszelf. De zorg voor onszelf. Zorgen voor jezelf betekent luisteren naar jezelf, voelen, jezelf ondersteunen, jezelf bevorderen, jezelf herkennen, jezelf erkennen. Jezelf ruimte geven. En bovenal tijd voor jezelf vrij maken. Als we goed voor onszelf zorgen betekent dat de bodem voor een vruchtbaar leven water heeft gekregen.

In die bodem kunnen we gaan planten. Planten kun je doen door aanwezig te zijn. Door bewust te zijn. Door opmerkzaam te zijn. Door zintuigelijk te zijn. Door waar te nemen. Soms komt er iemand een kamer binnen waarvan je zegt "dat is een hele aanwezigheid". Zo iemand vult als het ware de kamer. Iemand waar je bijna niet omheen kan. Aanwezig zijn. Ook jij kunt aanwezig zijn. Jezelf laten stralen. Als je contact weet te maken met jezelf, dan kun je aanwezig zijn. Contact maken met jezelf doe je in eerste instantie niet door van alles te willen of te doen, maar vooral door open te staan. Open te staan voor jezelf. Kijk maar eens naar het moment van een eerste ontmoeting met iemand. Iemand die je aanspreekt. Je stelt je dan open. Je begint niet gelijk met "Ik wil dat jij …", want dan zou contact al veel moeilijker worden. Ook voor jezelf geldt dat. Je hoeft niet gelijk een ander persoon te zijn, je beter te voelen, groter te zijn, etc. maar in eerste instantie sta je vooral open voor jezelf. Je gaat op ontdekkingsreis.