Werken aan mijzelf, hoe doe ik dat?
Een vraag die mij vaak gesteld wordt is hoe ik aan mijzelf werk.
Een aantal jaren geleden is dat werken aan mijzelf begonnen als een vast element in mijn leven. Tot die tijd was werken aan mijzelf vooral incident gedreven. Als er incidenten waren (een crisis of iets dergelijks) dan wilde ik wel eens naar mezelf kijken. Wat ik daar aan kon doen. Of als het nodig was. Zoals ik bijvoorbeeld wel eens concludeerde dat ik bepaalde skills miste voor het uitvoeren van een functie. Ik deed dan een training, nam een coach of wat dan ook. In die tijd was dat vooral reageren op wat er in mijn leven, werk en relaties gebeurde.
Op een bepaald moment kwam ik bij een coach terecht die iets in mij wakker maakte. Die ergens iets op mijn essentie niveau wist te beroeren met datgene wat hij uitdroeg. Het maakte mij nieuwsgierig. En nieuwsgierigheid is misschien wel mijn beste motivator. Ik ging een jaartraining volgen. Een jaar lang werken aan mijzelf als een vaste factor in mijn leven. Op dat moment kwam dat werken aan mijzelf nog behoorlijk van buiten. De training legde van alles op. Gewoon omdat er gestudeerd moest worden voor de volgende studiedag, er huiswerkgroepen waren, etc. Ik had dat ook nodig, die druk van buiten. Zonder die druk van buiten had ik nooit de weg naar mijn eigen ontwikkelproces gevonden. In die tijd ging ik ontdekken wat mijn vorm van werken aan mijzelf is. Vooral mijn "scriptie" aan het eind van de training heeft daartoe bijgedragen. Ik nam een onderwerp en ging daarover filosoferen. Mee spelen in het dagelijks leven. Uitproberen. Ik schreef erover. Ging onderzoeken wat ik met dat onderwerp in het dagelijkse leven kon doen.
Na dat jaar heb ik een tijdje een behoorlijke allergie gehad voor het werken aan mijzelf (je kan het ook te veel doen). En toen vond ik een boek. "Verander de wereld" geschreven door Robbert Quinn. Een boek dat vanuit de levens van Jezus, Ghandi en Martin Luther King kijkt naar hoe wij iets in deze wereld kunnen betekenen. Bijna iedere bladzijde van dat boek zette mij aan het denken. Daar kon ik veel over filosoferen. Ik kon daar in mijn dagelijks leven wat mee. Zocht uit hoe ik die dingen in het dagelijks leven deed. Probeerde het eens anders te doen. Ik keek naar wat het effect daarvan was en probeerde dan weer iets nieuws. Het heeft geloof ik wel een half jaar geduurd voor ik het boek uit had. En zo is mijn manier van werken aan mijzelf ontstaan. Ik heb een thema, vraag of onderwerp dat een tijdje op mijn whiteboard staat (of in mijn hoofd zit). En ik denk daarover. Stoei daarmee. Experimenteer. Kijk wat ik daar allemaal mee kan. Hoe ik de dingen op dat vlak doe. Ik kijk hoe anderen dat doen. Soms houdt zo'n thema het een week vol, een andere keer kan zo'n thema het wel drie weken volhouden. Deze week staat er "Jezelf ontwikkelen is een filosofische aangelegenheid" en "je doet wel kennis op, maar je denkt niet!" op mijn whiteboard. Dat roept mij op om te verkennen hoe ik bezig ben om kennis te vergaren of die kennis mij ook echt eigen te maken. Iedereen kent dat wel, je weet wel hoe het hoort, maar je doet het niet.
De thema's kom ik tegen in boeken of mensen die ik aan het bestuderen ben, maar ook in mijn dagelijks leven, gesprekken die ik met vrienden heb, in mijn werk, etc. Waar ik vooral voor opensta is een impuls van buiten. Want juist die impuls van buiten brengt mij thema's waar ik veel mee te stoeien heb.
Het daadwerkelijke werk van jezelf ontwikkelen bestaat voor mij vooral uit bewustzijn. Bewustzijn hoe ik de dingen doe. En bewustzijn betekent niet alleen zien, maar ook voelen. Ik zoek feedback. Laat mijn eigen bespiegelingen er op los. Ga kijken wat voor bespiegelingen anderen hebben. Hoe anderen dat in het dagelijks leven doen. Daarnaast is er een experimenteer-ruimte. Ik probeer het eens op een andere wijze. En kijk en voel wat de gevolgen daarvan zijn. Ik ga er mee op mijn kussentje zitten om het eens goed te laten bezinken. Ik loop er mee door het bos als ik 's ochtends de hond uitlaat.
Het belangrijkste van werken aan mijzelf is waarschijnlijk wel dat dat een vaste plaats in mijn leven heeft gekregen. Dat werken aan mijzelf hoort bij mijn dag-/week-/maand-/en jaar-indeling. Op het moment dat ik daar geen tijd voor vrij maak, het niet doe, dan begint er iets te knagen. Ontstaat er een gevoel van leegte. Ik weet dan dat ik aan het verzaken ben. Het is net als met eten geworden. Op het moment dat ik dat niet doe, begint mijn maag te rommelen. En dan is het gewoon weer een kwestie van doen. Net als eten. Het is een natuurlijk proces. En net als eten kan ik het lekker maken. Als ik er een beetje mijn best voor doe. Er de tijd voor neem. Er liefde in steek.
