Vertrouwen

Wat is dat eigenlijk, vertrouwen? Vertrouwen is iets dat over de toekomst gaat. Dat nog moet gebeuren of juist niet gebeuren. Vertrouwen gaat over vooruitzien. Een gevoel hebben over iets dat zou kunnen gebeuren of iets dat zou kunnen uitblijven. Vertrouwen gaat niet over de realiteit van vandaag maar gaat over iets dat realiteit zou kunnen worden. Op je gevoel daarover stem je af en dat bepaalt hoe je in het leven staat.

Eigenlijk valt vertrouwen uiteen in 2 delen: een deel waarbinnen je zelf invloed hebt op dat toekomstige of een deel waarin je afhankelijk bent van anderen of omstandigheden. Zo kan je vertrouwen in iets of iemand anders hebben waardoor je de ruimte geeft om dingen te laten gebeuren. Als vertrouwen ontbreekt, trek je meer de regie (controle) naar je toe om de dingen vorm te geven. Heb je vertrouwen in jezelf, dan ontstaat er ook ruimte om de dingen te laten gebeuren. Ontbreekt vertrouwen in jezelf, dan ga je op zoek naar van alles en nog wat dat je bij kan staan. Of ga je het uit de weg. In zekere zin treed er verkramping op bij het ontbreken van vertrouwen.

Misschien is vertrouwen wel het oordeel dat je velt over het niet weten. Je weet niet of het goed komt maar hebt vertrouwen. Dan is je oordeel over het niet weten positief. Je weet niet of het goed komt en hebt er ook geen vertrouwen in. Dan is je oordeel negatief.

Vertrouwen is in beginsel het ontbreken van angst. Als er geen vertrouwen is, kun je bang zijn om gekwetst te worden of ben je bang dat de dingen die je afgesproken hebt niet gebeuren.

Zodra (het ontbreken aan) vertrouwen in je leven een rol gaat spelen, als is het maar over de presentatie die je gaat geven waar je niet zeker van bent, dan zou je eens kunnen proberen om te werken met overgave. Wat zou er gebeuren als je je overgeeft aan de omstandigheden, die ander of jezelf, waarin vertrouwen een rol speelt. Als je je overgeeft, in hoeverre is vertrouwen dan nog belangrijk?

Stel nou eens dat je een presentatie moet geven en je hebt niet het volste vertrouwen dat je dat tot een goed einde brengt. Is dan niet de reactie op het missen van vertrouwen dat je verkrampt? Wat zou er gebeuren als je, gegeven de omstandigheden en voorbereiding die je hebt gedaan, jezelf overgeeft aan het geven van die presentatie en gewoon maar het beste van jezelf geeft?

Vertrouwen koppelen we vaak aan iets buiten ons. Je hebt in iets vertrouwen. Zelfs als het over zelfvertrouwen gaat, dan is er een jij en een zelf waarin je vertrouwen hebt. Altijd een tweeledigheid. Een splitsing tussen jij en datgene waarin je vertrouwen hebt.

Tegelijkertijd staat er altijd iets op het spel. Want als er niets op het spel zou staan, zou vertrouwen er ook niet toe doen. Je zou je eens kunnen afvragen wat er zou gebeuren als je de tussenstap van vertrouwen zou overslaan en jij een relatie gaat onderhouden met datgene wat op het spel staat. Dat dat goed kan gaan of fout. En dat je het daarmee te doen hebt. Dan blijft alleen nog maar de vraag over wat jij zou kunnen doen om daar zo veel mogelijk aan bij te dragen.