Presteren, excelleren, boven jezelf uit stijgen, je potentie inzetten
In het leven van alledag zijn we als mensen steeds bezig iets te doen. Al die dingen die we doen dienen op de één of andere wijze een doel. Al was het alleen maar het doel om doelloos bezig te zijn. Ergens zetten we dus iets neer. Zelfs als we slapen. Om uitgerust weer wakker te worden. Een eigenschap van ons mensen is ook om alles te beoordelen. Want iedereen weet wel of hij goed of slecht heeft geslapen vannacht. Een mooie term die je daarvoor kan hanteren is een prestatie neerzetten. Meestal gebruiken we die term op het moment dat we het beter hebben gedaan dan voor ons normaal is. Dan heb je een prestatie neergezet.
Een enkele keer zetten we zelfs zo’n prestatie neer dat we als het ware excelleren. De overtreffende trap van presteren. En dan zijn er die momenten dat je iets unieks hebt neergezet. Dat je voor jezelf het gevoel hebt dat je boven jezelf uitgestegen bent. Dat je iets doet waarvan je niet gedacht had dat je het kon. Iets dat je eigenlijk niet binnen je mogelijkheden zag. Zo kan ik mij nog steeds een paar regels code herinneren die ik 20 jaar geleden programmeerde. Het leek voor mij onmogelijk en toch had ik het gedaan. In alles boven mij zelf uitgestegen.
En toch, dat hele systeem van presteren, excelleren en boven jezelf uitstijgen is helemaal niet waar. Het is niets anders dan een zienswijze op de dingen die je doet die uitgaat van goed en slecht. Dat je dingen die je doet goed of slecht kan doen. Dat er een oordeel vast zit aan de dingen die je doet. Uiteindelijk zijn de dingen die je doet gewoon wie je bent. Wat je kunt. Jouw potentie. Op dat moment in tijd en plaats. Met de inzet en toewijding die je daaraan gegeven hebt. Vanuit die gedachte gang zou je je oordeel over de prestatie die je hebt neergezet ook kunnen verleggen naar je inzet en toewijding. Klopte je inzet en toewijding in verhouding tot datgene wat op dat moment gevraagd werd?
Dan is er ook nog een mogelijkheid om het hele systeem van presteren, excelleren en boven jezelf uitstijgen overboord te zetten. Als je goed kijkt zul je ontdekken dat vaak op die momenten dat je boven jezelf uitsteeg, het juist niet meer ging om een prestatie neerzetten. Om iets te doen dat je persé wilde bereiken. Dat zijn van die momenten die vaak gewoon gebeuren. Kennelijk is er een niveau in ons dat een potentie heeft die we niet aanspreken met discipline, doorzettingsvermogen, het zo goed mogelijk doen, bezig zijn met je beste prestatie ooit neer te zetten, etc.
Op het moment dat ik die regels code schreef was ik daar allemaal niet mee bezig, ik was gewoon mijn werk aan het doen. Wel vertaalde ik het onmiddellijk naar een prestatie die ik neergezet had en ben daar helemaal van gaan genieten. Waarom heb ik genoten van het schrijven van die buitengewone regels code en heb ik dat niet gezien als gewoon onderdeel van mijn potentie? Een andere laag om me in te ontwikkelen?
Je potentie inzetten vraagt om een andere benadering dan een trapsgewijze blik op wat je kunt. Het vraagt om een integrale benadering van wie je bent. Kijken naar waar je staat. Zien dat die buitengewone prestatie gewoon onderdeel van jou is. Dat die prestatie niet iets is wat buiten jou staat maar dat jij dat bent.
